75 jaar VN in 75 Verhalen: Gizem Kilinç
Begin jaren tachtig vluchtten de Koerdische ouders van Gizem Kilinç (1989) vanuit Zuidoost-Turkije naar Nederland. Door haar familiegeschiedenis raakte zij al jong geïnteresseerd in conflicthantering en internationale betrekkingen. Nu zet zij zich in voor meer jongerenparticipatie bij vredesprocessen.
Jongeren onder de 30 jaar maken meer dan de helft van de wereldbevolking uit. In veel landen zijn deze jongeren niet vertegenwoordigd in het (openbaar) bestuur, terwijl zij wel de gevolgen ondervinden van besluitvorming. Jongeren zijn extra kwetsbaar voor armoede, sociale ongelijkheid en gebrek aan onderwijs en banen. Het gebrek aan perspectief maakt hen gevoelig voor radicalisering. Dit ondermijnt democratisering en staat vooruitgang in de weg.
Resolutie 2250 uit 2015 van de VN-Veiligheidsraad over jeugd, vrede en veiligheid is de eerste resolutie ooit die de positieve rol erkent die jongeren spelen bij het handhaven en bevorderen van vrede en veiligheid. De resolutie roept lidstaten op jongeren een grotere rol te geven in besluitvorming op regionaal, nationaal en internationaal niveau.
De United Network of Young Peacebuilders (UNOY Peacebuilders) is een internationaal netwerk van jongeren en jongerenorganisaties, en is actief sinds 1989. De UNOY werkt in (voormalige) conflictgebieden en richt zich speciaal op jongeren in die gebieden. Zij helpen met de opbouwactiviteiten en pleiten voor (mensen)rechten.
“Veel burgers worden niet gehoord, laat staan jongeren”
“Een Pakistaans meisje zette met haar zus Aware Girls op, een hulplijn voor jonge vrouwen die worstelen met seksuele kwesties. In Pakistan zijn die onderwerpen nauwelijks bespreekbaar, wat tot grote problemen kan leiden.
Het is een voorbeeld van hoe juist jongeren een belangrijke rol kunnen spelen in maatschappelijke kwesties. Met het United Network of Young Peacebuilders (UNOY) proberen wij hen een podium te geven. Al tijdens mijn studie viel het mij op dat het debat wordt gedomineerd door mannen op leeftijd. Veel burgers worden niet gehoord, laat staan jongeren. Terwijl veel problemen zoals werkloosheid, honger en armoede juist jongeren raken.
“Jongeren bedenken vaak opvallend creatieve manieren om moeilijk bereikbare groepen aan te spreken”
Sinds resolutie 2250 van de VN-Veiligheidsraad in 2015 is aangenomen, hebben jongeren officieel een stem. Maar aan tafel met de beslissers zitten we zelden en we worden lang niet altijd serieus genomen. Om een gevluchte jonge vrouwenrechtenactiviste uit Zuid-Azië te helpen, klopten we aan bij de ambassadeur van haar land. Ze ontving ons vriendelijk, maar in plaats van te luisteren gaf zij ons een carrièreadvies en vroeg haar assistent een foto te maken. Daarmee kon zij de wereld laten zien: kijk, ik luister heus naar hen.
Er zijn zo’n 1,8 miljard jongeren; een kwart heeft te maken met conflict en geweld. Deze jongeren worden te weinig gehoord en als er al over deze groep gesproken wordt, is het vaak in de context van slachtoffer- of daderschap. Terwijl de meerderheid van de jongeren gewoon probeert een toekomst op te bouwen.
Ik bewonder jongeren die – soms met gevaar voor eigen leven – van zich laten horen. Zoals de zussen van Aware Girls. En zoals Beyond Skin, dat in Noord-Ierland gepolariseerde jongeren met elkaar in contact brengt door samen muziek en theater te maken. Of BogotArt in Colombia, dat een brug sloeg tussen ex-FARC-leden en burgers door hen ansichtkaarten met hun ervaringen aan elkaar te laten sturen. Jongeren bedenken vaak opvallend creatieve manieren om groepen die meestal buiten beeld blijven, aan te spreken.”
Er is slechts één plek op aarde waar bijna alle landen van de wereld met elkaar aan tafel zitten: de Verenigde Naties. De VN richt zich op kwesties die de grenzen van landen overstijgen of zelfs de hele wereld aangaan, zoals vrede en veiligheid, klimaatverandering, onderwijs, gezondheid, cultureel erfgoed, economische ontwikkeling, en meer. Voor velen lijkt het werk van de VN erg abstract, maar door in gesprek te gaan met reddingswerkers, vredeshandhavers, hulpverleners, diplomaten, ooggetuigen, soldaten, en anderen die betrokken zijn bij de VN, wordt duidelijk hoe belangrijk het werk van deze organisatie is. Dit is precies wat het Humanity House heeft gedaan. Helaas heeft deze organisatie zijn deuren moeten sluiten, maar Just Peace en Museon-Omniversum hebben de handen ineengeslagen om hun verhalen te bewaren. Je kunt deze verhalen nu vinden op de website van Just Peace, en een deel ervan is ook opgenomen in een tentoonstelling over de VN in Museon-Omniversum.
De 75 Jaar VN Verhalen zijn verzameld en gecureerd door Frederiek Biemans voor Humanity House.
